Fuglesang om morgonen

Vakna opp morgonen til denne lyden.

Har tatt ein helgetur til Halsnøy, barndommens øy, sidan eg først på desse trakter. På grunn av store avstandar blir det som regel ikkje meir enn toppen ein gong i året det skjer.

Og når eg har reist frå iskald kuling og snø i Vadsø og kjem hit, blir det unekteleg eit kraftig natursjokk.

For ikkje å snakka om å vakna til lyden av vakker fuglesang.

Kjendisane og eg

Har vore ein tur i Bergen og kikka. Samling blant medielærarar først. Og så Nordiske Mediedagar. Diverse spanande seminar. Blant anna frå BBC som fortalte om korleis dei laga naturprogram og historiske dokudrama.

Kjendisar overalt. Nokon kjenner eg. Og nokon helsa eg på. Av typen;

-Nei, hei, er det du? Det var lenge sidan. Kva gjer du på nå? Nei, men me snakkast vel igjen.

Der borte stod ein som seldte ei vannseng til meg ein gong. For 20 år sidan. Kunne ha gått bort og minna han på det. Men lot vera.

Og borti der stod Dorthe Skappel med blåveisen sin. Ho snakka energisk med ei gruppe. Kunne ikkje unngå å høyra kva temaet var då eg rusla forbi; Sjølvsagt om korleis ho fekk blåveisen.

Det var ein ting eg var glad for på denne samlinga. At eg sosialt sett kunne slappa av. Eg slapp å gå kvilelaust omkring å pleia gamle og skaffa nye konktaktar. Eg kunne berre rusla omkring og sjå det heile litt på avstand.

Og ta ein og annan avstikkar bort frå sirkuset, til sjølve Bergen, med kafear og vårluft.